عوارض دیابت در کودکان خردسال مغز را هدف قرار می دهد

10 فوریه 2021- طبق یک مطالعه طولی جدید که درمجله ی انجمن دیابت آمریکا "Diabetes Care"، منتشر شده است، حجم مغز، ضریب هوشی کلامی و ضریب هوشی کلی در کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 (T1D) کمتر از کودکان بدون دیابت است. در این مطالعه ی تقریباً هشت ساله،- به سرپرستی دکتر نلی موراس، دانشمند تحقیقات بالینی در سیستم بهداشت کودکان Nemours در جکسونویل، فلوریدا و دکتر آلن ریس، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا-، اسکن مغزی کودکان مبتلا به T1D با کودکان غیر دیابتی برای ارزیابی میزان تأثیر هایپرگلایسمی و نوسانات قند خون بر مغز در حال رشد این کودکان با هم مقایسه گردید.

دکتر Mauras، محقق اصلی تحقیق، گفت: یافته های ما نشان می دهد که با وجود کنترل قند خون با فناوری های نوظهور، افراد مبتلا به T1D در معرض خطر اختلال عملکرد شناختی هستند. داده های طولی ما این فرضیه را پشتیبانی می کند که مغز هدف عوارض دیابت در کودکان خردسال است. حال سوال اینجاست که آیا با کنترل دقیق دیابت می توان این تغییرات را برطرف کرد و حتی آنها را معکوس نمود؟

این تیم تحقیقاتی از شبکه تحقیقات دیابت کودکان(DirecNet) - یک کنسرسیوم ملی و چند مرکزی با حمایت مالی موسسه ملی بهداشت - 144 کودک مبتلا بهدیابت نوع 1و 72 کودک بدون دیابت را مورد مطالعه قرار دادند. متوسط سن کودکان شرکت کننده در شروع مطالعه 7 سال و میانگین مدت زمان ابتلا به این بیماری برای آنها 4.2 سال بود. همه شرکت کنندگان در مطالعه تحت آزمایش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ساختاری (MRI) و همچنین آزمایش شناختی متناسب با سن قرار گرفتند. در مبتلایان بهT1D ، کنترل متابولیسم با استفاده از آزمایشات مانیتورهای مداوم گلوکز (CGM) و هموگلوبین A1C، انجام شد. در طول 8 سال دوره ی این مطالعه، حداکثر چهار MRI برای اندازه گیری حجم ماده سفید و خاکستری در مناطق مختلف مغز برای همه شرکت کنندگان انجام شد. در گروهT1D ، تیم تحقیق قرار گرفتن در معرض هایپرگلایسمی تجمعی کلی را از زمان تشخیص، ارزیابی کرد.

محققان دریافتند که حجم کلی مغز، حجم مواد خاکستری و سفید، ضریب هوشی کلی و ضریب هوشی کلامی در گروه دیابت در 6 ، 8 ، 10 و 12 سالگی در مقایسه با گروه شاهد کمتر است. اختلافاتی که در ابتدای تحقیق بین دو گروه وجود داشت، با گذشت زمان یا ادامه یافت و یا افزایش یافت و با افزایش شاخص HbA1C در طول عمر و افزایش نوسانات قند خون- که توسط سنسورهای جدید قابل اندازه گیری شده است-، حجم مغز و نمرات شناختی کاهش یافت.

دکتر موراس گفت: اگرچه تفاوت درتوانایی های شناختی خفیف بود - حدود 4 واحد ضریب هوشی - اما این مقدار شبیه به تاثیر سایر بیماریها بر مغز است. ما می دانیم که T1D می تواند باعث ایجاد عوارضی در سیستم های مختلف در چندین ارگان شود، و مطالعه ما اطلاعاتی را به یافته های تحقیقات قبلی اضافه کرد كه نشان می دهد تغییرات سطح قند خون درT1D می تواند بر رشد مغزی در دوران كودكی تأثیر منفی بگذارد.

دکتر Reiss، محقق اصلی تحقیق و مدیر بخش بین رشته ای علوم مغز در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، گفت: پیگیری این نتایج از دو طریق واقعاً مهم است. روش اول مطالعه این جمعیت و سایر جمعیتهای بومی مبتلا به T1D تا بزرگسالی است تا ببینیم که آیا و چگونه مسائل مغزی و شناختی بر نتیجه طولانی مدت آموزشی و شغلی این افراد تأثیر می گذارد. دوم این که ببینیم آیا کنترل دقیق تر قند خون می تواند تاثیرات آن را بر مغز و توانایی های شناختی که در این مطالعه مشاهده کرده ایم، متوقف یا حتی آن را معکوس کند یا خیر.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2021-02-diabetes-complications-young-children-brain.html